Kalamaki Marina

Vanuit onze vertrouwde haven in Athene schrijven we dit keer. Over twee dagen vertrekken we richting Nederland voor de kerstdagen! Sinds we terug zijn genieten we van Athene en kijken we uit naar ons verblijf in Nederland. Want eigenlijk liggen we al anderhalve week in Athene… Lekker in de drukte van de stad!
We eindigden het verhaal vorige keer in Nisiros, een klein eiland zuid van Kos. Uiteindelijk zijn we daar een week gebleven. Er was veel ‘slecht zeilweer’ voorspeld en er waren genoeg klusjes en werk te doen en vonden we dat we zolang we de vulkaan niet gezien hadden, ook niet weg mochten. Ook hadden we nog het een en ander te regelen voor een charter vanuit Kos… Daarvoor moesten we een contract maken en toestemming (stempels) van de Port Police ontvangen. Altijd grappig bij de Port Police! Het werkt zo: Wij huren onze boot in van ons eigen Griekse bedrijf en (in geval mensen de boot helemaal zelf meenemen) wij verhuren haar dan weer. Zo ook als we als schipper varen, of als we meezeilers hebben. Alleen omdat we dus van onszelf huren, moet er ook een contract zijn. Wij hadden een ‘one way’ charter naar Kos gehad, en wilden nu een ‘one way’ naar Athene terug. Alleen onze gast kwam op Kos aan en wij waren nog op Nisiros op de dag dat het vorige contract af liep. Een hele serieuze meneer (die overigens wel gelijk had) wilde ons die toestemming niet geven… Omdat onze gast er niet in levende lijve was. Wij kregen een permissie om de haven te verlaten tot aan Kos (Kardamena) en daar moesten we weer opnieuw proberen om ‘opoplou’ (permissie) te krijgen. Gelukkig was Mark er de volgende dag wel in levende lijve en kregen we permissie van de Port Police in Kardamena. Wel nog even de vraag: Waarom kom je nu vakantie houden in Griekenland? Het is toch geen vakantie weer meer?
We zijn die dag niet uitgevaren omdat de storm bezig was te gaan liggen en het behoorlijk afgekoeld was. Bijkletsen op de boot en later een (paar) borreltje(s) gedronken en uiteten in Kardamena, natuurlijk bij Theo. Er wordt weinig positief over Kardamena gesproken, wij begrijpen ook best waarom. Soms is het in de winter toch echt een ander verhaal dan in de zomer, dus wij hadden de gok genomen en gingen er blank heen.. Maar wat er geschreven wordt is zo’n beetje waar: grote hotels en veel barretjes en kroegen. Die waren nu dus bijna allemaal dicht en daarom was het niet zo leuk, maar in de zomer staat blijkbaar het volume van deze kroegen op ‘windkracht 10’…
Naast dat Kardamena niet echt een dorp is om terug te komen, ligt het wel heel dicht bij de luchthaven EN heeft het een grote en goedkope supermarkt! Wij hebben dus even flink ingeslagen.. Is wel even wat anders dan alle kleine kruideniers winkeltjes die je anders op de eilanden treft 🙂
Na Kardamena zijn we op motor – stilte na de storm – weer richting Nisiros vertrokken. We zijn wel fan van het mooie kleine eiland! En we hebben weer heerlijk gegeten bij Cindy en Antonios… Hierna stond de town-harbour van Kos weer op de planning. Een prachtige dag zeilen die begon in korte broek en t-shirt, en eindigde in lange broek en trui. Maar een echte zeildag was het wel, compleet met rode konen aan een anker biertje.
Voor de komende dagen was er een flinke temperatuurdaling voorspeld, die wel vaker met de noorden wind gepaard gaat. We zijn dus op Kos gebleven en hebben met een scooter het eiland verkend. Ook hebben we Mark weer terug gebracht naar het vliegveld, per scooter. Jaja, mijn eerste ervaring in zelf op een scooter rijden 🙂

Omdat we Kos-stad twee avonden onveilig hadden gemaakt (ze hadden nog even een kroeg open gelaten voordat echt alles sloot) en onze eigen drank voorraad ook behoorlijk snel geslonken was, hebben we eerst een dagje uitgetrokken om een beetje bij te komen… De dag daarna moesten we wel echt door want er werd weer een storm voorspeld, nu uit het oosten–> recht de haven van Kos in…
Op zaterdag hebben we 35 mijl gemotorsaild (motoren met ook de zeilen omhoog) omdat het te zacht waaide en we wel op tijd in Lipsi wilden zijn. Daar wachtten we op de storm: niets van de storm gemerkt. Zo’n beschutte haven voor zuidenwind dat we echt niet meer dan 8 knopen wind hebben gezien, terwijl het buiten de haven 32-33 knopen waaide. Prima plek! Tot de wind ging draaien en we de dagen daarna nog vanuit het noordoosten behoorlijk wat wind voor de kiezen kregen. Omdat we langszij lagen wisten we dat er niks kon gebeuren, maar het ligt wel onrustig omdat je contant aan je lijnen ligt te trekken. Dan de lijnen weer wat losser, dan weer wat strakker, op zoek naar de meest rustige positie.
We hebben heel duidelijk al gemerkt dat wij een hele lichte boot hebben. Zo ook met het aanleggen. De Grieken leggen de boten allemaal met hele lossen lijnen en het lijkt echt of die bootjes dan ook beter liggen. Maar als wij dat proberen, dan neemt een golf ons mee en smijt ons echt in de spring (lijn die ervoor zorgt dat je niet te ver naar voren (voorspring) of naar achteren (achterspring) kunt bewegen), die een klein beetje elastisch is en ons weer de andere kant op gooit. Dat vier keer achter elkaar tot de grootste beweging eruit is… Dat ligt behoorlijk onrustig kan ik je vertellen, het klinkt namelijk ook of de boot op dat moment wordt gevierendeeld!
Anyway, na een aantal koude dagen wachten tot de storm weer over was hebben we besloten dat we weer richting Athene zouden gaan. Het weer is zo onrustig dat je de hele tijd bezig bent om het weer te kijken, je zorgen te maken of de wind niet per ongeluk draait, goede havens uitkiezen voor de voorspelde wind (die toch meestal niet klopt), etc. We waren er eigenlijk een beetje moe van aan het worden. Je slaapt natuurlijk ook wat minder goed als de wind contant door de mast giert… En in Athene liggen we zeer veilig weten we, veilig aan een mooringline tussen andere boten in. De eerste dag na de storm, wij op pad richting Naxos, 65 zeemijl. We hadden al wel 5 plannen gemaakt, maar dit leek het beste plan voor de wind die voorspeld was. Naxos – Kithnos – Athene. De tocht van Lipsi naar Naxos begon prachtig. De zonsopkomst tijdens het varen, vol tuig met nog wat golfslag van de storm die was gaan liggen. We wisten dat de wind in de loop van de dag verder zou gaan liggen, dus we genoten van het zeilen met best wel wat wind. Maar de wind ging eigenlijk niet liggen, maar werd vlagerig en bouwde eerst af naar windstil om daarna in alle hevigheid terug te keren. Onze (niet zo betrouwbare) windmeter gaf steeds rond de 30 knopen wind aan (windkracht 7), maar wat we zagen was wel degelijk meer dan dat. Uiteindelijk dus twee riffen gelegd en een klein stukje fok. Alleen bleek dat er een klein scheurtje in het grootzeil zat, waarschijnlijk gebeurd terwijl we het rif aan het zetten waren… Grootzeil dus maar binnen gehaald en op alleen fok met motor bij de laatste 25 mijl varen. Op zich ook prachtig, alleen niet goed voor de dieselrekening 🙂
Naxos voldaan, kapot, moe en vol spierpijn gehaald! Etappe 1 van onze terugreis was voltooid. Nog maar 95 mijl richting Athene.
De volgende dag eerst maar een beetje rustig opstaan, zeil repareren en bijkomen. Uiteindelijk om 11 uur zijn we gaan varen. Met weer een ander plan. We gaan vanaf hier in een keer door richting Athene. De wind was perfect voorspeld, de temperatuur was nog goed (16-18 graden, 14 in de nacht), en de dag daarna was weer 40 knopen wind voorspeld, recht tegen de richting in. Dus met veel eten in huis en een mindset op aankomen in Athene om 2 uur ’s nachts vertrokken we richting Athene, richting huis.
Zoals voorspeld was de wind echt heel gunstig en trok zelfs nog een beetje meer aan dan voorspeld was, wat betekende dat we iets voorliepen op schema. Een rif in het grootzeil en ook in de fok bracht ons snel richting Kithnos. Om de twee uur wat eten en wanneer het kan heel even een beetje rusten. Helaas was het feest voorbij toen we boven Kithnos waren, de wind draaide net iets teveel tegen. Dus motor bij en grootzeil op gingen we richting kaap Sounio. Op zich wel handig dat dan de autopilot aankan en we dus handen over hadden om een keer extra thee en koffie te zetten, lekkere broodjes te maken en soep te eten. De laatst 8 mijl konden we nog volledig op zeil, prachtig om zo in het donker onder een volle sterren hemel weer de bewoonde wereld binnen te varen!
Om half 4 ’s nachts kwamen we Kalamaki Marina weer binnen. Aan onze eigen pier hadden we vervolgens het laatste plekje en konden we, goed vastgeknoopt en na het verdiende ‘ankerbiertje’ voldaan naar bed. Weer thuis 🙂 

Dagje uitslapen, lekker ontbijten en koffie in de zon, rustig aan doen en alleen even naar de supermarkt, om bij te komen van de toch wel slopende, maar mooie en afwisselende overtocht. Van bijna Turkije tot in Athene, als je op de kaart kijkt is dat best een eind!
Vanaf nu beginnen we weer met het klaar maken van de boot voor het volgende seizoen, zeilen zijn er al af, boot is ‘zoutvrij’ aan de bovenkant, grondige schoonmaakbeurt en allerlei klusjes staan nog op de planning. Eerst maar eens naar Nederland voor de feestdagen, daarna vanuit Athene weer aan de bak. De eilanden zijn prachtig, maar toch ook wel stil. Afgelopen weekend liepen we door Athene, dat helemaal in Kerstsferen is, en dat vonden we toch ook wel heerlijk! Ben je stadsmens dat van natuur houdt, of ben je een natuurmens dat van de stad houdt?! We gaan het merken, in deel twee van onze tocht!

Liefs vanuit Athene,

Q en K.

Een druk seizoen later…

Ons eerste seizoen vanuit Griekenland is nog bezig, maar is wel op z’n einde aan het komen. Het was een leuk en druk seizoen, waarbij we veel mensen hebben gezien en gesproken, veel mensen in de haven begeleid hebben, veel mensen op Portokali gevaren hebben, veel werk hebben verzet, veel geleerd hebben, genoeg verdiend hebben en heel veel lol gehad. Kortom, tot nu toe geslaagd!

Tot nu toe was Portokali vaak verhuurd met andere gasten (Polen, Nederlanders, Ieren en nog meer Polen), en zaten wij ergens in een appartement (Athene, Kea, Poros, Corfu, Lefkas, Evia, Peloponnesos, Porto Heli, Nederland, Zagreb) met onze auto. Op de mooiste locaties met het mooiste uitzicht! Het was veel organiseren, logisch nadenken (en soms even niet nadenken) en vaak een tas inpakken, maar het was het allemaal waard. Wel hebben we, om even van alle nieuwe indrukken bij te komen, onszelf getrakteerd op een wat luxer appartement in Vari – Athene deze week (lees: met vaatwasser, wasmachine en een groot dakterras met uitzicht op zee). Dit is namelijk de laatste week ‘aan wal’. Vanaf zaterdag gaan we weer zelf varen. Met gasten, met familie en daarna nog een flottielje. We zijn weer helemaal opgeladen en zijn klaar voor deze laatste weken zeilen, we hebben er zin in!

Deze zomer hebben we vaak onze boot schoongemaakt, ingecheckt, delivery’s gedaan, reparaties (gelukkig bijna geen grote!) gedaan en onze boot in de paar uurtjes dat we hem zagen vertroeteld zoveel we konden. De zaterdagen waren altijd druk, maar meestal liep alles gesmeerd. Linnen laten wassen, gastankjes vullen, duiker onder de boot, boot binnen en buiten schoon en de reparaties van lampjes en boutjes. Het was altijd weer leuk om daarna een nieuwe crew rond te mogen leiden op de boot. In het begin duurde deze zogeheten ‘checkin’ 2,5 uur, maar afgelopen zaterdag ging die in 45 minuten er doorheen, alsof we inmiddels profs zijn :). Al is het toch moeilijk om elke keer de boot mee te geven….
Het valt niet te voorkomen om elke dag even het weer te bekijken, en dan met name de wind. En dan hopen dat het niet te hard waait. Maar zoals gezegd, tot nu toe (nog 2 dagen!) zijn er geen grote schades te melden. We hebben tot nu toe dus geluk gehad met de schippers.

Nu we het najaar ingaan (wat we aan de temperatuur nog niet merken, op t truitje in de avond na) komt ook de periode dichterbij dat we zelf weer gaan zeilen en het gebied buiten de Saronische golf (dus bij Athene) nog meer kunnen ontdekken. Komende winter blijven we dus nog aan boord en zoeken we de warmste, veiligste, minst regenachtige oorden hier in de buurt op. Het plan is om op elke plek dan een week te blijven liggen en dan weer door te varen. In ieder geval niet meer zoals in het begin van het seizoen: elke dag willen zeilen, want dat redden we gewoon niet qua werk! Gelukkig!
We zijn volop in voorbereiding voor het volgende jaar. De flottielje data en meezeilvakanties zijn al bekend en de locaties ook. De eerste boekingen voor 2014 zijn al binnen de de aanvragen lopen gewoon door, dus het beloofd weer een bijzonder jaar te worden met hopelijk veel boekingen. En hopelijk met weinig schade aan onze eigen Portokali, want ze moet nog heel wat jaartjes mee!

Voor nu wensen we jullie een fijne herfst en winter, wij zijn met de kerstdagen even in NL maar verder blijven we voorlopig lekker in Griekenland: Het bevalt zeer goed 🙂

Liefs! Q en K.

BQ Yachting op Facebook!

Het goede leven :)

Na een wat turbulente tijd nu weer even de tijd en de rust om jullie op de hoogte te stellen van onze avonturen. De laatste keer dat we een berichtje plaatsten waren we net een paar dagen onderweg, nu al meer dan 3 weken geleden!

Intussen hebben we al weer bezoek gehad en zijn wij allebei al in NL geweest en hebben we al heel veel zeemijlen heerlijk gezeild. Het was wel even wennen in het begin om en te zeilen en bezoek te hebben en ook nog gewoon te moeten werken en studeren. Het lukte maar net om alles af te krijgen en om niet het gevoel te hebben dat we iedereen teleurstelden. Wat was het dan in Kalamaki relaxt 😉 Alleen werk en studie… Niet dat we daar weer naar terug willen hoor.
Na Angistri zijn we terug gevaren naar Athene om vanaf daar weer door te gaan richting de Cyclades. Eerste nacht romantisch in een baai gelegen bij Kaap Sounio (nu eindelijk eens vanaf het water gezien en niet vanaf de wal…), en vanaf daar een mooie oversteek naar de Cyclades. Daar hebben we de eilanden: Kithnos, Serifos, Paros, Siros en Kea gezien. Gedeeltelijk met bezoek, gedeeltelijk zonder. Heerlijke wind op de Cyclades dus we hebben onze maximale snelheid al een aantal keer verbeterd. Zo uit m’n hoofd ligt de max nu op 8,7 knopen, daar zijn we best trots op! Wij vinden sowieso dat we echt een hele goede boot gekocht hebben, hij zeilt lekker, is goed te trimmen en heeft heel veel ruimte. Daarnaast heeft hij ook hele mooie oranje kussens en 3 oranje vlaggen in het want waar we erg trots op zijn ;)!
Na het eerste rondje Cyclades is Karien naar NL gegaan voor studie (met goede afloop!) en kwam familie voor Querijn over. Een ‘gewoon’ rondje Saronische Golf was die week de planning en zo is het ook gegaan. Voor Querijn even wennen aan de wind die toch wel een stukje rustiger is, waardoor je niet met een kruissnelheid van 7 knopen kunt rekenen… Nadat Karien terug kwam van studie zou er een soort ‘vakantie’ aanbreken, even het werk af en toe wat rustiger en wat meer vrij nemen in plaats van elke dag tot een uur of 20.00 werken, maar dat gaat pas als al het werk weer bij is. De eerste dagen ging dat prima, we hadden afgesproken om niet alleen maar mijlen te willen maken naar verre eilanden, maar ook heel relaxt kleinere afstanden te maken. Het duurde dan ook 5 dagen voor we de Saronische Golf weer uit waren, maar het werk was wel weer zo goed als bij.
Die dinsdag wilden we eigenlijk van Aegina naar Hydra gaan varen, alleen stond de wind precies de verkeerde kant op, en zoals afgesproken zouden we niet koste wat kost aan ons plan vast houden omdat we toch 3 weken de tijd hadden. Dus afgeweken naar Poros en de volgende ochtend vroeg naar Hydra om daar de hele dag weer te werken. Het was een heel mooi plan en wij inderdaad na een fantastische avond op Poros met vrienden de volgende ochtend vroeg op naar Hydra. Hydra betekent: na 12 uur is de haven vol en moet je ‘in 2e lijn’ gaan liggen (zoals de foto hiernaast). Dus niet met de achterkant van de boot naar de kade, maar aan een andere boot vast. Wij konden precies nog aan de kade liggen en aan de overkant waren ze al in 2e lijn aan het bouwen toen om 14.00 uur noodweer uitbrak. We hadden al wel een donkere wolk gezien vol met regen, maar we konden tot 5 min van te voren niet inschatten of daar nog andere factoren bijkwamen. Wel dus. We hebben zelf op de windmeter 36 knopen wind gezien, maar de buurman 57 knopen, en dat leek ons eerder logisch. Naast veel wind stond ook de deining precies de haven in. Wat er gebeurde is dat om de beurt een schip ongeveer 1,5 meter omhoog geduwd werd en daarna de volgende. De motor stond volledig in z’n vooruit te malen om ons van de kant af te houden. Gelukkig hadden we een erg bekwame schipper aan de stuurboord zijde naast ons, en samen hebben wij onze jachten gestabiliseerd. Gelukkig hield de storm na 45 min op en nam de regen af. De deining was na een uurtje er bijna uit en nog een uur later zaten we in de zon bij te komen van wat er was gebeurd. Gelukkig zijn wij er zonder schade afgekomen, maar dat kan niet iedereen zeggen… 1 boot is een keer of 4 tegen de kade ‘gesmeten’ en die zal de nodige reparaties nodig hebben om weer te kunnen varen… Je kunt op Facebook de filmpjes zien van de storm, 2 stuks gefilmd door Joshua Biggins (onze Amerikaanse buurman).
Een avontuur met gelukkig een goede afloop! We zitten eraan te denken om ook de website: www.raarweerzeilen.nl te claimen… Het weer is namelijk (zoals ook in NL) behoorlijk aan het veranderen hier, de zon is er nog volop, maar het weer laat zich wat minder voorspellen. Deze omstandigheden komen in de winter wel eens voor, maar deze tijd van het jaar, op deze locatie was erg uniek.

Eergisteren hebben we de Saronische Golf weer verlaten voor de Cycladen: Kithnos, nu de andere zijde. Gisteren een dag volledig gewerkt en vandaag zetten we weer koers naar Siros, maar ook naar een andere haven dan waar we eerder op Siros waren. Als we de smaak te pakken hebben gaan we zelfs door naar Mikonos. Heerlijk weekend is het in ieder geval! Hopen dat de weergoden ons vanaf nu goed gegund blijven en wij hebben dan nog 2 heerlijke weken van werken, zeilen en ontspanning. Het goede leven 🙂

Liefs!

Kalimera vanuit Angistri!

Je gelooft het bijna niet maar:  We zijn uitgevaren! Het heeft even geduurd, maar het is zover! Wat een heerlijk gevoel; het verlaten van Kalamaki Marina.

Woensdag om 13 uur hoorde we van Laurence dat ‘onze Efi’ waarschijnlijk de papieren die dag klaar had. Nou weten we inmiddels dat waarschijnlijk niet betekent dat het ook gaat gebeuren maar toch maar de boot vaarklaar gemaakt. Even denken hoe dat ook al weer ging met alles zee vast leggen. Wanneer je de boot echt als huis gebruikt slingert er zeker meer rond dan wanneer je er ook daadwerkelijk mee vaart…
Daarna hebben we in spanning afgewacht of we gebeld gingen worden. Uiteindelijk om 16.30 uur wisten we dat de papieren klaar waren! Ze moesten alleen nog even opgehaald worden, crewlist opgemaakt, charter contract moest getekend worden om weg te mogen varen en daarna is Stelios met ons mee gegaan naar de Port Police. Zou alles kloppen en komen er nog meer verrassingen?! Nee! Het hele team van MG Yachts heeft ons echt super geholpen en we konden nu op weg!
Om 18 uur gooiden we los. Omdat ons einddoel eigenlijk Kreta was, wilden we gelijk nog een heel stuk varen. Na een begin met mooie windkracht 5 zakte de wind eruit en ging de brommer aan. En ineens verschenen er een stuk  of 3 – 4 dolfijnen voor de boot! Magisch blijft dat toch. De schemer trad in maar het weer was nog heerlijk zacht. De spanning aan boord ging wel wat omhoog toen het zicht wat minder werd en de plotter nog niet helemaal deed wat wij wilde.. Maar Querijn kan heel goed navigeren op kaart en coördinaten!

Eenmaal op Poros aangekomen (om 22.30, toch best spannend om met je eigen zeilboot te navigeren in het donker langs een rif…!) hebben we nog wat gegeten en daarna nog maar eens het weer en de wind gecheckt.
Nadat we meerdere weersites gecheckt hadden, hebben we besloten om niet naar Kreta te gaan. Om met een boot die je nog niet goed kent nou 18 uur op zee te gaan zitten met voorspelde windkracht 7-8 leek ons niet de juiste beslissing! Al zouden we waarschijnlijk die 120 mijl wel sneller dan 18 uur varen met gemiddelde wind van 6 Bft.
Plan werd om rustig in de Saronische Golf te blijven en eerst de boot maar een beetje beter te leren kennen. Dus moeder Plant, die al een week met ons aan het wachten was om te gaan varen, moest nu een veerboot, bus en vliegtuig nemen om vanaf Kreta naar NL te vliegen. Minder leuk dan met de zeilboot, maar dat is wel een stuk veiliger! Met weercijfer 10 zeilden we naar Angistri, het was een heerlijke en veilige dag!
We zitten nu rustig vanuit Angistri onder de bimini te werken 🙂 Net alle andere jachten zien vertrekken, kopje koffie erbij (want we hebben walstroom en de Vibiemme is uiteraard gewoon mee aan boord 😉 ) en daarna computers weer op tafel om weer aan het werk en de studie te gaan.
Zoals we het al maanden gedroomd hebben is nu werkelijkheid!

Liefs,

Q en K

Pasen en de meeste papieren binnen!

51 dagen nu in Kalamaki Marina…. En er komen er nog wel een aantal bij.
Maar: We hebben alle bootpapieren nu binnen en we hoeven ‘alleen’ nog het National Certificate en de Cartelles (Charter license)! Nadat we gister de laatste officiële documenten getekend hadden en de bootpapieren in handen hadden, werden wij even heel erg blij gemaakt: We mochten de volgende dag al gaan varen! Wij helemaal blij, de boot is van ons, route bepaald, weer bekeken, gelijk aantal spullen gekocht die we nog nodig hadden en bijna helemaal opgetogen terug naar de boot. We wisten intussen dat niets zeker is in Griekenland tot het ook echt gebeurt…. Op de boot aangekomen kwam er een email binnen, dat ‘hij’ (de OUDE eigenaar van de boot) ons toch niet kon laten uitvaren op zijn charter license…. We zouden dan namelijk een contract van 2 weken maken op zijn bedrijf en dan intussen werden onze papieren in gereedheid gebracht. Maar hij heeft zich bedacht. Jullie begrijpen: helemaal in de put en stront chagrijnig….  

Natuurlijk kwam er na een aantal uur heus wel het besef dat we EEN EIGEN BOOT HEBBEN en dat het eigenlijk een hele goede dag was! In de avond dus de champagne open getrokken en geproost op dat we een stap dichterbij ons zeil avontuur komen! Vanavond gaan we uit eten met Mary, die heeft gister avond nog tot 21uur aan onze papieren gewerkt om ervoor te zorgen dat vandaag alles klaar ligt voor de volgende stap. We nemen haar mee uit eten, omdat we echt wel begrijpen dat, hoe lang het nu ook al mag duren, we zonder haar waarschijnlijk nog niet halverwege waren geweest. We zijn haar erg dankbaar en ze heeft heel veel van haar eigen tijd erin gestoken (de rekening van dit alles moeten we nog krijgen… Dus nu maar vast uit eten 😉 ). Ook heeft ze ons meegenomen naar haar vrienden met Pasen!

Wat een feest was dat zeg. Erg leuk! Grieken zijn niet

v.l.n.r. Talassos, Yiannis, Mary, Querijn, Nicos

zo uitbundig en je moet je dus ook geen Koninginnedag of iets dergelijk voorstellen hoor. Maar we hebben we onze ogen uitgekeken en onze benen eraf gedanst (bij wijze van spreken dan…). We waren in de tuin van Tanassis en Viveri Karpralos. In de tuin van het tweede huis van hen in Kalamos, 42 km van Athene.

Een kleine impressie: zelf gebrouwen rode wijn, koud uit een plastic waterfles. Griekse muziek, wij noemen het ‘de Griekse two-step’, luidt uit de oude stereotoren vanaf een cd gespeeld. De gastheer in z’n joggingpak en de gastvrouw ook 🙂  (Dat is überhaupt heel erg Grieks, lopen in jogging/sportkleding terwijl je uit eten bent, naar de Mac gaat of als je aan het werk bent… of dus Pasen viert). Een man of 25, jong oud, man en vrouw, opgedoft of in joggingpak. Een lam op het spit in de BBQ en een lam in de tuin op het spit. En dan wij…..op ons ‘Paasbest’.

Eigenlijk wil je gelijk foto’s gaan maken, maar op dat moment kregen we gelijk al een glas wijn in onze hand gedrukt. In de andere hand kregen we een stukje ‘Kokkoritsie’. Ingewanden van de gril: heerlijk! Nadat we van de cultuur schok bekomen waren en niet meer angstvallig per se bij elkaar wilde blijven staan, werd Querijn gelijk door Mary de dansvloer op getrokken…. En ja, dat kun je natuurlijk niet echt weigeren! Even onwennig die Griekse two-step met een Griekse vrouw … En zoveel publiek! Maar goed gelukkig duren die liedjes niet zo lang en kon Q na 1,5 minuut met een bezweet voorhoofd alweer afdruipen richting zijn glas wijn. Toen was Karien aan de beurt, de bezwete gastheer wilde graag even gearmd een wijntje atten… Ook dat is natuurlijk moeilijk te weigeren, ook al is het pas 13.30 uur!

Tot het eten klaar was, werd er gedanst en wijn gedronken. Toen het lam gaar was werd het met een groot hakmes in stukjes gehakt. De salades kwamen op tafel, vers brood erbij en allemaal Griekse lekkernijen, het was echt heerlijk! Iedereen die denkt dat Grieken alleen maar zwart geblakerd vlees eten, die heeft het mis :). Iedereen aan tafel en heerlijk rustig (muziek stond wel nog steeds iets te hard aan en Grieken praten ook wel luidt) zitten eten en niet meer de angst om elke keer ten dans geroepen te worden… Na het eten (we weten niet waar het 2e lam gebleven is…) werd alles opgeruimd en gingen er mensen aan de Griekse koffie. Toen nog een uurtje of 2 na kletsen met een glaasje water om vervolgens rond 19 uur nuchter naar de boot af te druipen. Heerlijke dag waarbij we even niet aan het papierwerk hebben gedacht. Op de boot nog maar een wijntje na gedronken, we hadden tenslotte al 4 uur geen druppel meer gehad 😉

Na Pasen is het weer een beetje omgeslagen en hebben we nu al 2 dagen niet gezwommen, maar weer hard gelopen. Dat was ook wel weer lekker! Zwemmen voelt echt als vakantie en dat doen we elke dag dus zo’n 20 min, maar die 32 min hardlopen na 2,5 week niet rennen viel zwaar. Dat er toch maar een beetje in houden zo nu en dan als het weer het toelaat….

Wij groeten jullie weer vanuit Athene, maar toch echt een stukje dichterbij het wegvaren!

Liefs,

Q en K.

Nog niet uitgevaren…

Het klopt, we hadden gezegd dat we  pas een berichtje zouden sturen wanneer we uitgevaren waren. Nou dat zijn we nog niet. Voorlopig nog niet.
Het opzetten van een Grieks bedrijf is normaal al een gedoe, maar nu met bezuinigingen en wat ambtenaren die geen stap harder gaan lopen alleen maar omdat er bezuinigd is, duurt het allemaal nog langer. We weten wel, dat we geen een Griek hebben gezien, tot nu toe, die stress heeft… Alleen wij, zo nu en dan.

Na vandaag weer een aantal uur bij het ‘Naval Ministery’ gezeten te hebben voor die ene handtekening en stempel (wat uiteindelijke dus 3 weken geduurd heeft, maar we hebben m!) hebben we net te horen gekregen dat we het BTW nummer nu nog niet kunnen krijgen omdat het kantoor waar wij heen zouden moeten, een week de tijd neemt om te verhuizen (yes, the building was very old…). Heel misschien is er een ‘other office’ waar we heen zouden kunnen.. maar dat horen we vanmiddag, waarschijnlijk. Naast dat we daarna nog een rekening nummer voor het bedrijf moeten openen (duurt ook 4 werkdagen), moeten we daarna nog op voor een ‘national certificate’ en de ‘charter license’ halen… Voor ons dus op dit moment te veel variabelen om precies te weten wanneer we kunnen vertrekken. Maar Grieks Ortodox Pasen (5 mei) vieren we hier, bij Mary.

Ze heeft vandaag natuurlijk onze teleurstelling weer gezien en onze nog enigszins gestressde gezichten raken we zo ook niet helemaal kwijt… Dus we mogen (anders waarschijnlijk ook wel) Pasen vieren bij Mary met allemaal vrienden en: een lam op het spit. We zijn erg benieuwd! Leuk lichtpuntje. Ook zitten we met een dubbele afspraak op woensdag en lopen we de hele dag te high-fiven met iedereen op de kade hier, we voelen ons al helemaal thuis in Kalamaki Marina. Die moeten hier ook wel denken: wie is dat stel dat altijd maar achter de computer zit aan boord van een jacht met alles helemaal nieuw, maar nooit gaan varen? We kunnen het nog niet weten, want het Grieks gaat te snel. Al leren we een hoop door onze hele aardige buurman met zelfs nog aardigere buurvrouw proberen af te luisteren… Maar het Grieks spreken gaat ons nog boven de pet. Maar goed, genoeg tijd nu zou je zeggen 😉

Zoals je begrijpt vermaken wij ons nog prima hier in Athene, alleen begint de zee ons steeds luider te roepen. Ook hebben we wat afspraken staan in de buurt van Kos en Rodos (dat is 3 dagen varen voor ons) en kunnen we op dit moment geen garantie geven dat dat doorgaat… We hebben zelfs al verschillende dingen af moeten zeggen… Maar goed, dat is voor iedereen vervelend, maar niks aan te doen! Voor nu gaan wij gewoon door met zonnebrand smeren, lekker eten, werken onder de bimini, mooie zonsondergangen kijken en lopen we onze rondjes hard door de haven (alle 10 de pieren!).

Voor nu deze update. We gaan geen beloftes meer maken over het weg zeilen uit Athene of afspraken maken waar we wanneer zouden kunnen zijn, we kunnen op dit moment nog nergens op vertrouwen…. Eerst alles in eigen hand, dan kan alleen de wind nog dwars zitten!

Liefs uit Athene!
Q en K.

Kantoor in de zon, in Athene

Daar zitten we dan… Buiten in de kuip van onze eigen boot. Althans bijna eigen boot. Nog 1 stempeltje bij het register in Pireaus en hij is van ons! Maar goed, tot die tijd (nog een week waarschijnlijk) mogen we alleen maar naar onze nieuwe zeilen kijken, op de nieuwe kussens zitten, de gekeurde brandblussers opbergen en de gepoetste boot aaien want hij is zo glad! We weten dat de motor het doet (tenminste vorige week) en dat de zeilen zouden moeten werken, alleen we hebben het nog niet kunnen testen! Afgelopen weekend hadden we familie op bezoek en we hoopte met hen de eerste mijlen te kunnen varen, maar dat pakte anders uit. Heel leuk weekend in Athene gehad en de boot werd afgelopen weekend steeds meer boot, maar geen mijl gezeild. We hebben ons er overheen gezet (was wel een flesje wijn voor nodig 😉 ) en genoten gewoon van het weer en de drukte van de haven hier in Athene. Ook hebben we aan de boot geklust en was het best gehaast geweest wanneer we wel konden gaan zeilen. Al met al een leuk weekend in ‘onze’ stad!
We zijn enigszins teleurgesteld dat we nog vast zitten in de haven van Athene, maar proberen er niet te lang bij stil te staan. Want waarom zouden we? Hier in de haven is het een drukte van jewelste en komen er constant bootjes langs. Ook zijn er tal van echt lekkere restaurants in de buurt en staat de auto voor de deur. Al die luxe dingen gaan we straks overboord gooien wanneer we voor het eerst wegvaren. En daar kijken we naar uit! Natuurlijk zijn er taverna’s, maar zo lekker als we hier gegeten hebben wordt moeilijk te evenaren, maar het uitzicht en de sfeer… We komen op eilanden waar het seizoen nog niet begonnen is en ook staat er geen auto voor de deur om die zware flessen water mee te halen. Lopen en sjouwen, en daar zijn we gek op! Want we hebben zoveel vrijheid! En dat is waar het ons uiteindelijk om te doen was. Op dit moment hebben we ook de eerste charters al geboekt op onze Portokali en stromen de flottieljes vol, dus het seizoen kan haast niet meer mis lopen. Zeker niet omdat we oranje kuip kussens hebben 🙂

Het volgende berichtje sturen we wanneer we Athene hebben verlaten, hopelijk volgende week! Maar je weet het maar nooit met die Grieken….

Liefs!