Kalamaki Marina

Vanuit onze vertrouwde haven in Athene schrijven we dit keer. Over twee dagen vertrekken we richting Nederland voor de kerstdagen! Sinds we terug zijn genieten we van Athene en kijken we uit naar ons verblijf in Nederland. Want eigenlijk liggen we al anderhalve week in Athene… Lekker in de drukte van de stad!
We eindigden het verhaal vorige keer in Nisiros, een klein eiland zuid van Kos. Uiteindelijk zijn we daar een week gebleven. Er was veel ‘slecht zeilweer’ voorspeld en er waren genoeg klusjes en werk te doen en vonden we dat we zolang we de vulkaan niet gezien hadden, ook niet weg mochten. Ook hadden we nog het een en ander te regelen voor een charter vanuit Kos… Daarvoor moesten we een contract maken en toestemming (stempels) van de Port Police ontvangen. Altijd grappig bij de Port Police! Het werkt zo: Wij huren onze boot in van ons eigen Griekse bedrijf en (in geval mensen de boot helemaal zelf meenemen) wij verhuren haar dan weer. Zo ook als we als schipper varen, of als we meezeilers hebben. Alleen omdat we dus van onszelf huren, moet er ook een contract zijn. Wij hadden een ‘one way’ charter naar Kos gehad, en wilden nu een ‘one way’ naar Athene terug. Alleen onze gast kwam op Kos aan en wij waren nog op Nisiros op de dag dat het vorige contract af liep. Een hele serieuze meneer (die overigens wel gelijk had) wilde ons die toestemming niet geven… Omdat onze gast er niet in levende lijve was. Wij kregen een permissie om de haven te verlaten tot aan Kos (Kardamena) en daar moesten we weer opnieuw proberen om ‘opoplou’ (permissie) te krijgen. Gelukkig was Mark er de volgende dag wel in levende lijve en kregen we permissie van de Port Police in Kardamena. Wel nog even de vraag: Waarom kom je nu vakantie houden in Griekenland? Het is toch geen vakantie weer meer?
We zijn die dag niet uitgevaren omdat de storm bezig was te gaan liggen en het behoorlijk afgekoeld was. Bijkletsen op de boot en later een (paar) borreltje(s) gedronken en uiteten in Kardamena, natuurlijk bij Theo. Er wordt weinig positief over Kardamena gesproken, wij begrijpen ook best waarom. Soms is het in de winter toch echt een ander verhaal dan in de zomer, dus wij hadden de gok genomen en gingen er blank heen.. Maar wat er geschreven wordt is zo’n beetje waar: grote hotels en veel barretjes en kroegen. Die waren nu dus bijna allemaal dicht en daarom was het niet zo leuk, maar in de zomer staat blijkbaar het volume van deze kroegen op ‘windkracht 10’…
Naast dat Kardamena niet echt een dorp is om terug te komen, ligt het wel heel dicht bij de luchthaven EN heeft het een grote en goedkope supermarkt! Wij hebben dus even flink ingeslagen.. Is wel even wat anders dan alle kleine kruideniers winkeltjes die je anders op de eilanden treft 🙂
Na Kardamena zijn we op motor – stilte na de storm – weer richting Nisiros vertrokken. We zijn wel fan van het mooie kleine eiland! En we hebben weer heerlijk gegeten bij Cindy en Antonios… Hierna stond de town-harbour van Kos weer op de planning. Een prachtige dag zeilen die begon in korte broek en t-shirt, en eindigde in lange broek en trui. Maar een echte zeildag was het wel, compleet met rode konen aan een anker biertje.
Voor de komende dagen was er een flinke temperatuurdaling voorspeld, die wel vaker met de noorden wind gepaard gaat. We zijn dus op Kos gebleven en hebben met een scooter het eiland verkend. Ook hebben we Mark weer terug gebracht naar het vliegveld, per scooter. Jaja, mijn eerste ervaring in zelf op een scooter rijden 🙂

Omdat we Kos-stad twee avonden onveilig hadden gemaakt (ze hadden nog even een kroeg open gelaten voordat echt alles sloot) en onze eigen drank voorraad ook behoorlijk snel geslonken was, hebben we eerst een dagje uitgetrokken om een beetje bij te komen… De dag daarna moesten we wel echt door want er werd weer een storm voorspeld, nu uit het oosten–> recht de haven van Kos in…
Op zaterdag hebben we 35 mijl gemotorsaild (motoren met ook de zeilen omhoog) omdat het te zacht waaide en we wel op tijd in Lipsi wilden zijn. Daar wachtten we op de storm: niets van de storm gemerkt. Zo’n beschutte haven voor zuidenwind dat we echt niet meer dan 8 knopen wind hebben gezien, terwijl het buiten de haven 32-33 knopen waaide. Prima plek! Tot de wind ging draaien en we de dagen daarna nog vanuit het noordoosten behoorlijk wat wind voor de kiezen kregen. Omdat we langszij lagen wisten we dat er niks kon gebeuren, maar het ligt wel onrustig omdat je contant aan je lijnen ligt te trekken. Dan de lijnen weer wat losser, dan weer wat strakker, op zoek naar de meest rustige positie.
We hebben heel duidelijk al gemerkt dat wij een hele lichte boot hebben. Zo ook met het aanleggen. De Grieken leggen de boten allemaal met hele lossen lijnen en het lijkt echt of die bootjes dan ook beter liggen. Maar als wij dat proberen, dan neemt een golf ons mee en smijt ons echt in de spring (lijn die ervoor zorgt dat je niet te ver naar voren (voorspring) of naar achteren (achterspring) kunt bewegen), die een klein beetje elastisch is en ons weer de andere kant op gooit. Dat vier keer achter elkaar tot de grootste beweging eruit is… Dat ligt behoorlijk onrustig kan ik je vertellen, het klinkt namelijk ook of de boot op dat moment wordt gevierendeeld!
Anyway, na een aantal koude dagen wachten tot de storm weer over was hebben we besloten dat we weer richting Athene zouden gaan. Het weer is zo onrustig dat je de hele tijd bezig bent om het weer te kijken, je zorgen te maken of de wind niet per ongeluk draait, goede havens uitkiezen voor de voorspelde wind (die toch meestal niet klopt), etc. We waren er eigenlijk een beetje moe van aan het worden. Je slaapt natuurlijk ook wat minder goed als de wind contant door de mast giert… En in Athene liggen we zeer veilig weten we, veilig aan een mooringline tussen andere boten in. De eerste dag na de storm, wij op pad richting Naxos, 65 zeemijl. We hadden al wel 5 plannen gemaakt, maar dit leek het beste plan voor de wind die voorspeld was. Naxos – Kithnos – Athene. De tocht van Lipsi naar Naxos begon prachtig. De zonsopkomst tijdens het varen, vol tuig met nog wat golfslag van de storm die was gaan liggen. We wisten dat de wind in de loop van de dag verder zou gaan liggen, dus we genoten van het zeilen met best wel wat wind. Maar de wind ging eigenlijk niet liggen, maar werd vlagerig en bouwde eerst af naar windstil om daarna in alle hevigheid terug te keren. Onze (niet zo betrouwbare) windmeter gaf steeds rond de 30 knopen wind aan (windkracht 7), maar wat we zagen was wel degelijk meer dan dat. Uiteindelijk dus twee riffen gelegd en een klein stukje fok. Alleen bleek dat er een klein scheurtje in het grootzeil zat, waarschijnlijk gebeurd terwijl we het rif aan het zetten waren… Grootzeil dus maar binnen gehaald en op alleen fok met motor bij de laatste 25 mijl varen. Op zich ook prachtig, alleen niet goed voor de dieselrekening 🙂
Naxos voldaan, kapot, moe en vol spierpijn gehaald! Etappe 1 van onze terugreis was voltooid. Nog maar 95 mijl richting Athene.
De volgende dag eerst maar een beetje rustig opstaan, zeil repareren en bijkomen. Uiteindelijk om 11 uur zijn we gaan varen. Met weer een ander plan. We gaan vanaf hier in een keer door richting Athene. De wind was perfect voorspeld, de temperatuur was nog goed (16-18 graden, 14 in de nacht), en de dag daarna was weer 40 knopen wind voorspeld, recht tegen de richting in. Dus met veel eten in huis en een mindset op aankomen in Athene om 2 uur ’s nachts vertrokken we richting Athene, richting huis.
Zoals voorspeld was de wind echt heel gunstig en trok zelfs nog een beetje meer aan dan voorspeld was, wat betekende dat we iets voorliepen op schema. Een rif in het grootzeil en ook in de fok bracht ons snel richting Kithnos. Om de twee uur wat eten en wanneer het kan heel even een beetje rusten. Helaas was het feest voorbij toen we boven Kithnos waren, de wind draaide net iets teveel tegen. Dus motor bij en grootzeil op gingen we richting kaap Sounio. Op zich wel handig dat dan de autopilot aankan en we dus handen over hadden om een keer extra thee en koffie te zetten, lekkere broodjes te maken en soep te eten. De laatst 8 mijl konden we nog volledig op zeil, prachtig om zo in het donker onder een volle sterren hemel weer de bewoonde wereld binnen te varen!
Om half 4 ’s nachts kwamen we Kalamaki Marina weer binnen. Aan onze eigen pier hadden we vervolgens het laatste plekje en konden we, goed vastgeknoopt en na het verdiende ‘ankerbiertje’ voldaan naar bed. Weer thuis 🙂 

Dagje uitslapen, lekker ontbijten en koffie in de zon, rustig aan doen en alleen even naar de supermarkt, om bij te komen van de toch wel slopende, maar mooie en afwisselende overtocht. Van bijna Turkije tot in Athene, als je op de kaart kijkt is dat best een eind!
Vanaf nu beginnen we weer met het klaar maken van de boot voor het volgende seizoen, zeilen zijn er al af, boot is ‘zoutvrij’ aan de bovenkant, grondige schoonmaakbeurt en allerlei klusjes staan nog op de planning. Eerst maar eens naar Nederland voor de feestdagen, daarna vanuit Athene weer aan de bak. De eilanden zijn prachtig, maar toch ook wel stil. Afgelopen weekend liepen we door Athene, dat helemaal in Kerstsferen is, en dat vonden we toch ook wel heerlijk! Ben je stadsmens dat van natuur houdt, of ben je een natuurmens dat van de stad houdt?! We gaan het merken, in deel twee van onze tocht!

Liefs vanuit Athene,

Q en K.